“Het is bijna onvermijdelijk in Amsterdam en nu is het mij overkomen: Een toerist stapte vlak voor me het fietspad op en ik reed tegen hem aan. Gelukkig fietste ik niet heel hard, maar wel hard genoeg om tegen de grond te gaan.
‘Sorry, I no look’ sprak hij geschrokken. Ja, dat had ik al begrepen. Ik heb hem uitgelegd dat je in het verkeer beter wel kunt kijken.
Resultaat van de valpartij: beetje zere ribben, geschrokken toerist en een gekneusd ego. Gelukkig is het toeristenseizoen al flink aan het luwen.”
Dat schreef ik op 29 september op Facebook.
Ik voelde dat mijn elleboog en mijn knie geschaafd waren en keek direct naar mijn kleren. Die waren heel. Gelukkig.
Geen enkele pijn en toen de toerist vroeg of ik oké was, zei ik dat alles goed was. Ik fietste naar huis en daar brak het zweet me uit.
Toen ik even later opstond van achter mijn bureau voelde ik pas pijn in mijn ribben en even later aan mijn heup. Handig hoor: heup rechts en ribben links. Dus geen enkele goede houding om te slapen. Nu, de dag er na is de pijn pas echt losgebarsten. Tja, duurt gewoon een paar dagen en gaat dan weer over.
Iedereen heeft het wel eens gedaan of iemand anders het zien doen: Struikelen of vallen, snel opstaan en doorlopen alsof er niks aan de hand is. Kennelijk was mijn lichaam het eens met die reactie want ik voelde geen pijn. Die smak tegen de straat werd door mijn lichaam kennelijk als een gevaarlijke situatie gezien. Het zorgde ervoor dat ik snel aan het gevaar kon ontsnappen door te vechten of te vluchten.
Die schaamte, het net doen of er niks aan de hand is, hoort daar waarschijnlijk ook bij. In tijden van gevaar geen zwakte tonen want als iedereen kan zien dat je zwak bent, zal je de eerste prooi zijn. Oude overlevingsmechanismen die diep in ons systeem zijn geprogrammeerd.
Goed dat ons lichaam zo in staat is om gevaar te bestrijden. Ook goed om er bij stil te staan dat de sabeltandtijger niet meer voortdurend op de loer ligt om ons op te vreten. En dus goed om die stress weer snel van me af te laten glijden. Belangrijk want het lichaam moet niet te lang in die vecht-of-vlucht-stand blijven. Daar krijg je stress-klachten van.
Reageer op https://www.facebook.com/coaching.bij.janfrits of hier op deze site.
Als je dit wilt delen, kun je de knoppen onderaan de pagina gebruiken.
Wil je een abonnement op mijn blog, vul dan je naam en e-mailadres in.