Vanuit mijn jeugd had ik wat issues met mijn vader en daar was ik me door pijnlijk zelfonderzoek bewust van geworden. En vervolgens heb ik me er mee kunnen verzoenen. En daardoor heb ik, nu een jaar geleden op mijn vaders sterfbed, hem kunnen vasthouden en hem goed duidelijk kunnen maken dat het goed was tussen ons. Dat was enorm belangrijk omdat het me rust gaf bij zijn sterven.
Gisteren sprak ik daarover met een neef voor wie het natuurlijk allemaal heel anders was gegaan en natuurlijk ook precies het zelfde. En het werd nog belangrijker en urgenter omdat we elkaar spraken bij de begrafenis van een tante die door een bot ongeluk ineens uit het leven is weggerukt. Zoiets kan dus gebeuren. Dat je op het laatste moment geen tijd hebt om afscheid te nemen.
Stel je eens voor dat je een probleem hebt met een belangrijk persoon in je leven. Dat je wrok bij je draagt ten opzichte van je vader of je moeder, je zoon of dochter, broer of zus, vriend of vriendin. En dat die persoon is overleden terwijl jij nog met die wrok rondloopt.
Verzoen je nu. Nu het nog kan, want je weet nooit wanneer het te laat is.
Neem altijd goed afscheid van je geliefden want het kan zomaar de laatste keer zijn.
Zeg wat je gezegd wil hebben want misschien komt de kans niet meer.