Duurzaamheid begint bij je zelf. Afval bestaat niet.
Voor de hand liggende en platgetreden clichés.
En daarom niet minder waar. Maar ook op een heel ander vlak.
Hoe zit het eigenlijk met oud zeer? Met patronen die je vroeger hebt ontwikkeld en die je niet meer nodig hebt? Meegegeven aan de vuilnisman natuurlijk.
Maar we hadden afgesproken dat afval niet bestaat. Als alles hergebruikt kan worden dan ook je eigen oude spullen.
Het verdriet dat je hebt over iemand die je bent kwijtgeraakt. Daar zou je wel van af willen. Maar dat betekent afstand doen van de liefde die je voor diegene hebt.
De pijn om iets dat je vroeger hebt meegemaakt, of wat je vroeger juist niet hebt meegemaakt. Weg er mee. Maar die pijn is een belangrijke les voor de rest van je leven. Pijn en verdriet gaan over wat je na aan het hart ligt. Wat belangrijk voor je is.
Dat patroon dat je vroeger hebt aangeleerd. Dat je bijvoorbeeld altijd conflicten uit de weg moest gaan omdat die voor jou als klein kind te bedreigend waren. Je hebt intussen geleerd om goed met conflicten om te gaan. Dus in de shredder met dat oude patroon. Zou ik niet doen. Je hebt vanwege die noodzaak om conflicten te vermijden geleerd om verbinding te maken of harmonie te creëren of zo iets. Dat is een groot talent als je het bewust inzet. Zo is het met al die overlevingspatronen: ze leverden kostbare vaardigheden op.
Loslaten wat van vroeger is? Niet doen. Wel een andere manier vinden om het vast te pakken.* Maak van je ouwe rommel iets moois.
Wil je een abonnement op mijn blog, vul dan hieronder je naam en adres in.
*Dank aan Patricia Wouters voor deze uitdrukking.