“Ik kan maar één ding tegelijk” sprak ik met smart.
In mijn opleiding tot Master Coach aan het Europees instituut ben ik druk bezig allerlei vaardigheden te leren. En soms wordt ik daar een beetje moedeloos van want ik moet op heel veel tegelijk letten: De structuur van een gesprek, het soort vragen dat ik stel ik elke fase van het gesprek, aandacht voor de non-verbale communicatie van de cliënt, aandacht voor mijn eigen houding, en nog veel meer. En dan wil ik ook de inhoud van het verhaal van de cliënt nog volgen. Dat leer ik nooit!
In de training van deze week sprak ik met smart uit. “Ik kan maar één ding tegelijk”. Waarop de trainster me vroeg of ik kan autorijden. Meer hoefde ze niet te zeggen want ik realiseerde me direct wat ze bedoelde. Dat ik, toen ik vijfentwintig jaar geleden begon met rijlessen, heel veel dingen niet kon die ik nu wel kan. En nu doe ik ze al heel lang tegelijkertijd, zonder er bij na te denken.
Dus ik ga het wel leren, al gaat dat niet van de ene dag op de andere.
En ik dacht dat ik heel veel tegelijk moet. Dat moet ik niet, ik wil het leren en mag daar de tijd voor nemen en oefenen.
En dat, lieve lezer, geldt voor iedereen die iets aan het leren is.