Een telefoongesprek
Een telefoongesprek met iemand die een verschrikkelijk groot verdriet heeft. Ze luchtte haar hart over mensen die, goedbedoeld, van alles voor haar invullen. Hoe dat de pijn groter maakt doordat er dan niet echt geluisterd wordt naar haar verdriet. En ergens in dat gesprek reageerde ik op iets waarvan ik dacht dat ze dat wel moest voelen. Ze beet geïrriteerd van zich af dat ik net deed of ik wist hoe het voor haar is. Een terechte tik over mijn vingers want ik luisterde niet goed en vulde in hoe het volgens mijn ervaring en kennis voor haar zou moeten zijn. Ik voelde me aangevallen en werd een beetje boos om de manier waarop ze me aansprak. (Achteraf bekeken kan ik wel zeggen dat de manier waarop ze me de mantel uitveegde nogal onbeleefd was.) Ik reageerde er niet op, ging er omheen en vroeg door over haar verdriet, leefde met haar mee en het werd weer een goed gesprek.
Dat is niet het hele verhaal. Ik ging, door niet te reageren op de manier waarop ze tegen me uitviel, voorbij aan mijn eigen gevoel. In de verhouding tussen haar grote verdriet en mijn kleine irritatie lijkt dat prima.
Maar dat is het niet.
Op eieren lopen
Ik ging op eieren lopen om de lieve vrede te bewaren. Waarom? Omdat ik onder de indruk was van haar verhaal? Of omdat ik bang was dat ze nog bozer zou worden? Omdat ik bang was de verbinding met haar kwijt te raken? Omdat ik bang was het niet goed te doen in dat gesprek? Ja, al die redenen telden mee en het was dus vooral angst. Dat werkt niet. Ik liet mezelf niet helemaal zien aan haar en liet haar daardoor even in de steek. Want om echt te luisteren, moet je echt aanwezig zijn in een gesprek.
Aandacht voor het gevoel van de ander en je eigen gevoel
Had ik dan mijn gevoel op de voorgrond moeten zetten en haar verdriet daarmee verdringen? Natuurlijk niet. Ik leefde met haar mee en was oprecht in haar geïnteresseerd. Dus hoefde ik er absoluut niet bang voor te zijn dat ik haar in de steek zou laten. Ik had aandacht kunnen houden voor haar en haar verdriet en daarnaast iets kunnen zeggen over haar uitval. Dan had ik mezelf en haar helemaal serieus genomen in het hele gesprek. Zonder deze pauze waarin ik op eieren liep om haar niet voor het hoofd te stoten.
Wil je een abonnement op mijn blog, vul dan hieronder je naam en adres in.